Een hele tijd geleden dat ik een fatsoenlijk bericht op mijn website heb gezet, ik wilde eerst even wachten tot ik een reactie op het vorig bericht kreeg. Maar heb toch besloten om het verhaaltje er nu maar op te zetten 🙂
Sinds januari (mijn laatste echte bericht) zijn er een aantal leuke dingen gebeurt! Ik ben natuurlijk een aantal keer op controle geweest, en heb een keer zelf een afspraak gemaakt om langs te komen bij de Diëtiste.
Een hele tijd terug hadden we afgesproken dat ik ‘nog een langs moest komen’ als ik 65 kilo woog. Begin april was dat eindelijk gelukt en gingen we bespreken of we iets gingen veranderen een sondevoeding, die ik al vanaf mijn 8 jaar elke nacht aan heb staan om voldoende caloriën binnen te krijgen. Ik zag het zelf wel zitten om misschien wat minder te nemen en om dan te kijken of het nog steeds zo goed zou gaan. Maar de diëtiste had andere plannen 😛 Ze stelde voor om er meteen helemaal mee te stoppen en wat meer brood te gaan eten 🙂 Dit vond ik natuurlijk helemaal een geniaal plan en tot nu toe lijkt het zeer goed te gaan. Ik ben zelfs weer 2 kilo aangekomen en weeg nu dus 67 kilo. De sondevoeding paal heeft zich inmiddels van zijn plek naast mijn bed, naar een plek achter mijn bed, naar een donker hoekje op zolder verplaatst
Ongeveer een maand geleden gebeurde er iets heel vreemds, ik kreeg opeens weer vrij flink last van mijn abces, wat vreemd was omdat ik het, vlak voor mijn eerste verjaardag op 26 augustus, weg heb laten snijden door een chirurg. Na een kort ziekenhuis bezoekje zijn we tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk al die tijd al onder mijn ribbinkast, dus eigenlijk waar normaal je longen zitten, heeft gezeten. Dit is alleen weg te halen via een vrij grote operatie, die vooraf moest gaan aan een MRI scan die de theorie van mijn arts moest bewijzen. Een zogenaamde ‘spoed MRI’ heet het geloof ik. Ik was in ieder geval 3 weken later aan de beurt. De uitslag is deze week gekomen en wat blijkt, wat de artsen dachten bleek niet waar te zijn. Ze hebben niets gevonden aan de binnenkant van mijn ribbenkast, dus ook geen enge grote operaties.
Inmiddels was er met de ontwikkeling van het abces wel het een en ander gebeurt, toen de MRI afgesproken werd had ik er echt vrij veel last van en was het eigenlijk een ondragelijke pijn. Ik zei toen ook op het ziekenhuis: “Dit is niet goed, dadelijk klapt hij nog open, zo voelt het.” Maar natuurlijk werd er leuk gelachen om mijn zeer goede grap, dat kan natuurlijk helemaaaaal niet volgens de artsen. Ongeveer een weekje later stond ik beneden met mijn pa te praten toen hij zag dat mijn shirt nat werd. En ja hoor, mijn huid was opengescheurt en de gele pus kwam er in grote hoeveelheden uitstromen. Het gekke is dat dit 2 dagen later gestopt was, en ik eigenlijk helemaal geen last meer heb gehad van het abces, het is eruit gelopen en weggebleven.
De artsen hebben nu besloten om er helemaal niets aan te doen, omdat het dus ‘vanzelf’ weg is gegaan en ze niets hebben gevonden op de MRI. Het kan dus wel elk moment terugkomen, was niet echt een heel veilig gevoel is. Maar dat ik er niet echt ziek van ben geworden dit keer is wel gunstig. Ook weet ik erg goed hoe het voelt als het weer aan het terugkomen is.
Recente reacties