Michielmeijs.nl

Na het bericht van afgelopen maandag is er een hoop gebeurd. Ik heb sinds vorige week last van een kleine zwelling in mijn keel, tenminste, zo voelt het. Hiervoor heb ik maandagmiddag de artsen in het ziekenhuis gebeld die besloten dat het slim was om even langs te komen op de eerste hulp van het UMC.

Echo

Zoals ik uit ervaring weet duurt op de eerste hulp alles altijd erg lang. Nadat er foto’s zijn gemaakt, bloed is geprikt en je hebt verteld waarom je komt moet je vaak lang wachten. 3,5 uur later werden we dan ook pas geholpen door mijn longarts, die kwam vertellen wat het plan was. Dinsdag ging hij me inplannen voor een echo van mijn nek, waarbij er gekeken zou worden naar opgezette klieren. Hij dacht zelf niet aan een uitzaaiing omdat de speeksel klieren lang niet groot genoeg aanvoelden. Om dit te bevestigen is er dinsdag een echo met punctie gedaan, waarbij ze enkele cellen uit mijn klieren hebben genomen. Op twee ligt opgezwollen klieren na was er eigenlijk niets bijzonders te zien.

Bronchoscopie

Wat de arts vervolgens vertelde was iets minder prettig. Er zijn wat meer artsen geweest, waaronder een radioloog, die naar mijn PET scan hebben gekeken. Hierop zien ze een mogelijke plek in mijn longen waarvan het belangrijk is om te weten of die mee bestraald moet worden. Om hierachter te komen heb ik afgelopen woensdag nogmaals een bronchoscopie gehad. Omdat er nu dieper in mijn longen zou worden gekeken heb ik het slaapmiddel propofol gekregen (‘bekend’ van Michael Jackson). Hoewel ik het van tevoren niet zag zitten viel het uiteindelijk allemaal erg mee, drie uur na het begin van de ingreep liep ik het ziekenhuis alweer uit.

De uitslag van beide onderzoeken is nog niet bekend, ik hoop dat ik daarover maandag meer te horen krijg. De arts die mijn bronchoscopie heeft gedaan schijnt tegen me gezegd te hebben dat het er in mijn longen goed uit zag (en het plekje dus niets was), ik herinner me dit echter nog maar heel vaag vanwege mijn slaapmiddel dat toen nog werkte.